این گیاه از هر لحاظ شبیه به بادام شیرین است با این تفاوت که مغز آن به علت داشتن یک ماده ای از نوع هتروزیدها تلخ مزه می باشد. اندام مورد استفاده داروئی بیشتر مغز دانه گیاه و روغن حاصل از آن است. طبیعت آن گرم است. روغن بادام تلخ چنانچه بصورت خوراکی مصرف گردد یکی از داروهای بسیار خوب برای دفع اخلاط چسبیده به دیواره دستگاه گوارش است و ضماد آن با مقداری سرکه به پیشانی و اطراف، سردردهای سرد مزاج را ساکت می کند. ریختن روغن بادام تلخ در چشم قدرت بینایی را زیاد می کند. بادام تلخ یا روغن آن در معالجه تنگی نفس و آسم و ورم شش ها نیز فافع می باشد. افرادیکه به درد کلیه ها مبتلا هستند در صورتیکه علت درد وجود سنگ نباشد بلکه مربوط به بافت خود کلیه باشد می توانند مقداری بادام تلخ را با مقداری نشاسته و مقداری نعناع خشک پودر کرده بخورند، درد کلیه ها ساکت خواهد شد.

اگر بادام تلخ را با شربت عسل میل نمایند سختی خروج ادرار را مرتفع میسازد. روغن بادام تلخ چون دارای مقداری سم است کشنده جنین است و دخول آن در رحم زنان باردار سبب سقط جنین می گردد. در بیشتر گوش دردها مانند اوتیت ریختن روغن بادام تلخ در گوش، درد را ساکت می سازد و ناراحتی را برطرف می کند. افرادیکه در فصول سرد پوست بدنشان شقاق می شود اگر با روغن بادام تلخ شقاق را چرب کنند از سایر چربی ها زودتر شقاق را بهبودی می بخشد. کتیرای درخت بادام تلخ یا بادام شیرین را می توان بجای صمغ عربی مصرف نمود. مقدار خوراک از پودر مغز دانه بادام تلخ تا ۲۰ گرم و از روغن آن تا ۵ گرم است در مداوای زخم هایی که احتیاج به چرب کردن و ضدعفونی هم دارند همراه با مرحم مربوط مقداری روغن بادام تلخ اضافه می کنند.
اگر پودر گنه گنه را با روغن بادام تلخ مخلوط نموده و بر محل درد در دردهای مفصلی بمالند اکثر مواقع درد را تسکین میدهد.